سال 8، شماره 1 - ( دوفصلنامه 1402 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 159-139 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه هنر و معماری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، S.Abizade@pnu.ac.ir
چکیده: (850 مشاهده)
پیاده محوری طبیعی ترین شکل جابجایی شهروندان در خیابان های شهری بوده و حرکت پیاده مهمترین امکان برای مشاهده خیابان های شهری است. پیاده مداری در خیابان های شهری دارای هویت فضایی، احساس تعلق و دریافت کیفیت های فضای شهری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی قابلیت فضای شهری پیاده راه اسفریس به عنوان یک مسیر پیاده مدار است. معیارهای مؤثر در این رابطه با تحلیل کیفت فضایی مسیر مشخص می شود. در این راستا، در پژوهش حاضر با گزینش سیاست مناسب برای ارتقاء جایگاه عابران پیاده در سطح شهر و کاهش تسلط اتومبیل در بافت تاریخی شیخ صفی شهر اردبیل سعی شده است تا با بررسی کیفیت و ویژگی ها شرایط موجود، به قابلیت تبدیل مسیر پیاده راه اسفریس به مسیری پیاده مدار (تقلیل تردد خودروهای شخصی) نه پیاده راه (حذف کامل خودروهای شخصی) پرداخته شود. برای نیل به این هدف پس از تعریف بافت تاریخی شیخ صفی و کیفیت پیاده راه اسفریس، مطالعات اسنادی و روش پیمایشی با تهیه 383 پرسشنامه از عابران پیاده راه و شهروندان، مورد استفاده قرار می گیرد. نتایج بررسی تأثیرات پیاده راه بر کیفیت زندگی شهری نشان می دهد که کیفیت فضاها در معیارهایی مانند زیبایی شناختی، کالبد، نمای شهری، کف‌سازی، مقیاس انسانی، نور در پیاده راه جدید اسفریس مناسب است اما با این وجود بیشتر عابران به تغییرات مطلوب مکان بعد از ساماندهی به-عنوان مسیر پیاده مدار اذعان دارند علی رغم اینکه بر تغییرات منفی به‌ویژه اجتماعی، دسترسی، عملکردی، مبلمان، کاربری، کیفیت رفتاری پیش آمده پس از ایجاد این مسیر نیز به جد اشاره کرده اند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
شناسايي شكل زندگي مبتني بر سه مولفه کالبد، سبک زندگی و مفاهیم - معانی
دریافت: 1401/1/4 | پذیرش: 1401/12/27 | انتشار الکترونیک: 1402/6/30
دریافت: 1401/1/4 | پذیرش: 1401/12/27 | انتشار الکترونیک: 1402/6/30
فهرست منابع
1. اباذری، یوسف علی، سهیلا صادقی فسایی، و نفیسه حمیدی.۱۳۸۷. «احساس ناامنی در تجربه زنانه از زندگی روزمره». پژوهش زنان، 9، 3 (1387): 13-1.
2. آزادخانی، پاکزاد، و الهام باقلانی. «ارزیابی و مقایسه دو راهبرد پیاده راه سازی و پیاده مداری در مراکز شهری مطالعه موردی: بافت مرکزی شهر ایلام». مطالعات عمران شهری، 1، 1 (1396): 35-6.
3. اسداللهی، شیوا. «ضرورت توجه به حرکت پیاده در مراکز شهری». ماهنامه شهرداریها، 6، 66 (1383).
4. ايرانمنش، نسيم. «مناسب سازي محيط شهري براي عابر پياده». همايش ملي مناسب سازي محيط شهري. (1385).
5. پاکزاد، جهانشاه. «راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران». تهران: وزارت مسکن و شهرسازی، معاونت معماری و شهرسازی. (1384).
6. پاکزاد، جهانشاه. «سير اندیشه¬ها در شهرسازي ۲، از كميت تا كيفيت». تهران: شركت عمران شهرهاي جديد، چاپ اول. (۱۳۸۶).
7. پورجعفر، محمدرضا، و هادی محمودنژاد. «طراحي شهري و سرمايه اجتماعي در فضاهاي عمومي شهري». تهران: انتشارات طحان. (۱۳۸8).
8. پورمختار، احمد. «بررسی میزان پیاده مداری در خیابان چهارباغ اصفهان و تأثیر آن بر تعامل اجتماعی شهروندان». مطالعات شهر ایرانی -اسلامی. (۱۳۹۲): 155-31.
9. جام کسری، یعقوب. «بررسی کیفیت پیاده راه تبریز با رویکرد توسعه گردشگری». پایان نامه کارشناسی ارشد در شته برنامه ریزی شهری. استادراهنما: دکتر رحمت محمد زاده. دانشگاه بین المللی امام خمینی: دانشکده معماری و شهرسازی. (۱۳۹۱).
10. حبیبی، کیومرث، مصطفی بهزادفر، و آیرین جابری. «پیاده¬راه، محرک توسعه در بافت کهن شهرى؛ بررسى نقش محور استروگت در شهر کپنهاگ». منظر. 3، 15 (۱۳۹۰): 61-55.
11. حبیبی، سید محسن. «جامعه مدنی و حیات شهری». هنرهای زیبا. 7 (۱۳۷9).
12. حبيبي، سيدمحسن. «مسير پياده گردشگري». هنرهاي زيبا. 9 (1380): 51-43.
13. حقی، محمدرضا، محمدسعید، ایزدی، و ابراهیم مولوی. «ارزیابی ومقایسه دو سیاست پیاده راه سازی و پیاده مداری در مراکز شهری مطالعه موردی: بافت مرکزی شهر همدان». مطالعات شهری. 13 (۱۳۹۳): 23-13.
14. حيدري، علي اكبر، الهام امير حاجلو، معصومه كارخانه، و نرگس احمدي فرد. «ارزيابي نقش منظر فضاهاي جمعي در كيفيت شهري، نمونه موردي: منطقه يك تهران». آرمانشهر. 6، 11 (1392): 335 - 323.
15. رسولي، سارا، و سميرا رحيم دخت خرم. «ايجاد منظر شهري مطلوب در مسيرهاي پياده». آرمانشهر، ۲، ۳ (۱۳۸۸): 112-103.
16. سلطاني، علي، و احمدعلي نامداريان. «بررسي تأثير نيروهاي مختلف در شكل گيري فضاهاي شهري». هويت شهر، 4، 7 (1389): 130 - 123.
17. شكوهی دولت آبادی، محمود، و محمد مسعود. «پیاده راه عاملی برای افزایش سرمایه اجتماعی». معماری و شهرسازی ایران. 1، 1 (۱۳۸۹): 66-55.
18. شماعي، علي، و احمد پوراحمد. «بهسازي و نوسازي شهري از ديدگاه علم جغرافيا». دانشگاه تهران. (1384).
19. شیخی، حجت، و محمدرضا رضایی. «ارزيابي كيفيت محيطي فضاهاي شهري پياده مدار و پاسخ دهي اجتماعي (نمونه موردي: خيابان فردوسي شهر ايلام)». پژوهش و برنامه ريزي شهري. 8، 29 (۱۳۹۶): 98-83.
20. صرافی، مظفر، و حسن محمدیان مصمم. «امکان سنجی پیاده راه سازی خیابان های مرکز شهر همدان». آمايش محیط.21 (1391): 138-111.
21. عباس زاده، شهاب، و سودا تمري. «بررسي و تحليل مولفه هاي تأثيرگذار بر بهبود كيفيت فضايي پياده راه ها به منظـور افزايش سطح تعاملات اجتماعي، مطالعه موردي: محورهاي تربيت و ولي عصر تبريز». مطالعات شهري. 4 (1391): 10-1.
22. قربانی، رسول، و محمد جام کسری. «جنبش پياده گستري، رويكردي نو در احياء مراكز شهري؛ مورد مطالعه پياده راه تربيت تبريز». مطالعات و پژوهشهاي شهري و منطقه اي. 2، 6 (۱۳۸۹): 55-73.
23. كاشاني جو، خشايار. «بازشناخت رويكردهاي نظري به فضاهاي عمومي شهري». هويت شهر. 4، 6 (1389): 106-95.
24. کرمونا، متیو، و استیو تیزدل. «خوانش مفاهیم طراحی شهری». ترجمه: کامران ذکاوت و فرناز فرشاد. نشر آذرخش. (1391).
25. لنگ، جان. «طراحي شهري (گونه شناسي رويه ها و طرح)». ترجمه سيدحسين بحريني. انتشارات دانشگاه تهران. (1386).
26. محمدزاده، رحمت، فیروز جمالي، و محمدرضا پورمحمدي. «نقش شهرسازي مدرن در تخلفات ترافيكي بافت قديم تبريز». هنرهاي زيبا. 21 (1384).
27. محمدیان مصمم، حسن، مظفر صرافی، جمیله توکلی نیا، و علی اصغر عیسی¬لو. «اولویت بندی پیاده راه سازی مسیرهای اطراف حرم حضرت معصومه(س) شهر قم». پژوهش های منظر شهر. 3، 1 (۱۳۹۵): 94-47.
28. مهدیزاده، جواد. «مفاهیم و مبانی پیاده راه سازی». ماهنامه شهرداری ها. 2 (1378).
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |