جدار خارجی ساختمان به‌عنوان یکی از پارامترهای مؤثر بر تبادل حرارتی و میزان مصرف انرژی، همواره مورد بحث و بررسی بوده است. این پژوهش، باهدف بررسی مصرف انرژی و تأثیر مواد تغییرفازدهنده به­عنوان عایق بر رفتار حرارتی جدارهای خارجی یک ساختمان مسکونی و تعیین دمای ذوب بهینه در اقلیم سرد تبریز انجام شد. بدین­منظور، سه دمای ذوب 18، 24 و 28 درجه سانتی‌گراد انتخاب شد. روش انجام پژوهش، کمّی با رویکرد اثبات­گرایانه است. یک ساختمان مسکونی پنج طبقه در تبریز با‌توجه­‌به در دسترس ‌بودن آن انتخاب گردید. آنالیزها و شبیه­سازی­ها با افزونه‌های گرس­هاپر، هانی‌بی و لیدی‌باگ صورت گرفت. نتایج نشان داد که  PCM با دمای 18 درجه باوجود کاهش مصرف انرژی 16/23 درصدی در ماه­های گرم، منجر به افزایش 44/1 درصدی نسبت به حالت پایه در ماه­های سرد شد. دماهای ذوب 24 و 28 درجه در ماه­های گرم به­ترتیب 93/31 و 48/20 درصد مصرف انرژی را کاهش دادند. کاهش مصرف انرژی در ماه­های سرد برای دماهای ذوب 24 و 28 درجه به­ترتیب برابر با 08/36 و 15درصد بود. بیشترین کاهش مصرف انرژی در کل ماه­های سال مربوط به جبهه جنوبی بود. به­طوری­که در دمای 18 درجه این کاهش به­ترتیب در ماه­های گرم و سرد به­ترتیب 65/61 و 80/61 درصد، در دمای 24 درجه 83/65 و 5/74 درصد و در دمای 28 درجه 53/62 و 94/61 درصد نسبت به حالت پایه بود. لذا، باتوجه‌به اقلیم سرد تبریز، استفاده از PCM با دمای ذوب 24 درجه مناسب بوده و به لحاظ اقتصادی مقرون‌به‌صرفه است.