دوره 9، شماره 1 - ( دوفصلنامه 1403 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 190-167 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،dr.mohtashamamiri@iau-tnb.ac.ir
2- گروه شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
چکیده: (1310 مشاهده)
واحدهای همسایگی در گذر زمان دستخوش تغییرات و تحولات مهمی شده‌اند؛ با این وجود، هنوز به عنوان یکی از مهم‌ترین بسترها جهت تعاملات اجتماعی، ارتباطات و ارتقاء هویت جمعی محسوب می‌شوند. پژوهش حاضر در راستای بررسی ویژگیهای واحدهای همسایگی در بافت قدیم فشم و جدید میگون نو و تطابق آن با ویژگیهای شهرسازی اسلامی و دوره مدرن غرب انجام پذیرفته است. این پژوهش از نوع پیمایشی و با رویکردی توصیفی- تحلیلی با هدف کاربردی تنظیم شده و اطلاعات به‌صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامۀ محقق‌‌ساخته به‌دست‌آمده است. جامعۀ آماری، تمامی ساکنان بالای 18 سال بافت قدیم شهر فشم و بافت جدید میگون نو را تشکیل می‌دهد که با استفاده از فرمول کوکران در سطح اطمینان 95 درصد و با فاصله اطمینان 7 درصد، حجم نمونه برای بافت قدیم شهر فشم معادل 182 و حجم نمونه برای میگون نو 196 نفر محاسبه شده است؛ که برای اطمینان بیشتر در هر دو محدوده، تعداد 200 نفر به‌صورت تصادفی مورد پرسش‌گری قرار گرفتند. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات حاصل از پیمایش اجتماعی، از آمارهای استنباطی (میانگین‌‌های آماری) و برای وزن‌دهی به شاخص‌‌ها از روش پنل متخصصان و کارشناسان بهره گرفته‌شده است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که بافت قدیم فشم از منظر شاخص‌‌های سنجشی این پژوهش امتیاز 42/2 -حاصل از مجموع میانگین‌‌های آماری 31 شاخص بررسی‌شده در این پژوهش برای این بافت- و بافت جدید میگون نو امتیاز 58/2 -حاصل از مجموع میانگین-های آماری 31 شاخص بررسی‌شده در این پژوهش برای این بافت- را کسب نموده است. از این نظر، بافت جدید میگون نو در قیاس با بافت قدیم فشم از منظر شاخص‌‌های سنجشی این پژوهش، بیشتر در تطابق با اصول دوره مدرن غرب گام برمی‌دارد (80.56 درصد) و بافت قدیم فشم تقریباً هویت گذشته خود را حفظ کرده (76.01 درصد) است و با ویژگیهای شهرسازی اسلامی مطابقت بیشتری دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مطالعات تطبیقی معماری و شهرسازی در حوزه فرهنگی ایران
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1403/2/17 | انتشار الکترونیک: 1403/4/9
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1403/2/17 | انتشار الکترونیک: 1403/4/9
فهرست منابع
1. Amini Hajibashi, M., Rezai, M., & Bandarabad, A. (2019). A Comparative Study about Urban Morphology Patterns in Contemporary Iranian and European Cities, Rey in Iran and Siena in Italy. Human Geography Research Quarterly, 51 (4): 825-1130. [in Persian].
2. Araki, M. (2019). Jurisprudence of urban development. Qom: Andisheh Nab Mandegar. [in Persian].
3. Google earth, http://www.earth.google.com, December, 2022.
4. Jige Quan, S. (2019). Smart Design for Sustainable Neighborhood Development. Energy Procedia. 158: 6515-6520. [DOI:10.1016/j.egypro.2019.01.108]
5. Linsey, L. (2021). Spectral Urbanism: Modern Ghost Cities, Rare Earths, and Political Time at the Limits of Materialism. CUNY Academic Works.
6. Mehdizadeh, M., Dashti, F., & Alishiri, S. (2016). Continuity of home and city; The Iranian house is a part of the neighborhood system with an emphasis on the values of the Islamic city. Urban Management Quarterly, 43: 343-366. [in Persian].
7. Mir Mohammad Hossein Fashami S. A, & Mohtasham Amiri, S. (2022). A look at the role of urban space in improving the quality of social relations (case study: Fashm city). The second international conference on architecture, civil engineering, urban planning, environment and Islamic art in the statement of the second step of the revolution. Tabriz, Iran, 8 december. [in Persian].
8. Mirktoli, J. (2015). Analyzing the formation of neighborhood units as the axis of the formation and development of Turkmen-inhabited cities (case study: Agh ghala city). Journal of research and urban planning, 6(20): 1-16. [in Persian].
9. Mohajan, H. (2019). The First Industrial Revolution: Creation of a New Global Human Era. Journal of Social Sciences and Humanities, 5(4): p. 377-387.
10. Motahar, R., Jalili Sadrabad, S., & Alizadeh, R. (2021). Comparative comparison of new and old neighborhoods based on identity (Islamic-Iranian) in urban planning (Study example: Hakimiyeh and Narmak, Tehran). Islamic Architecture Research Quarterly, 9(32): 81-114. [in Persian]. [DOI:10.52547/jria.9.3.6]
11. Municipality of Oushan, Fasham and Meygoon.
12. Naghizadeh, M. (2019). Analysis on religious and literary texts in Islamic urban planning. Tehran: Khurshid Baran. [in Persian].
13. Nasr, T. (2015). The position of the housing architecture paradigm in today's image of the Iranian-Islamic city. Iranian Islamic Quarterly, 6(2): 67-78. [in Persian].
14. Navabakhsh, M., & Rafiei Far, M. (2018). Sociological investigation of neighborhood relations in residential complexes of Tehran (case study: district 2 of the municipality). Journal of Contemporary Sociology, 1(1): 52-65. [in Persian].
15. Noghrekar, A., Hamzeh Nejad, M., & Moin Mehr, S. (2013). Recognition and Analysis of Environmental Issues of Architectureand Urban Design, From the Viewpoint of Islam (The Scope of the Qur'an and Narrations). Armanshahr Architecture and Urbanism Quarterly, 7(13): 119-135. [in Persian].
16. Okhovat, H., Bemanian, M. R., & Almasifar, N. (2014). Architecture and traditional urban planning in Islamic countries. Tehran: Tahan. [in Persian].
17. Pourahmad, A., & Wafaei, A. (2015). Comparative comparison of Islamic city structure with Western city (with emphasis on Max Weber's city theory). Iranian Islamic City Studies Quarterly, 18: 5-12. [in Persian].
18. Pourahmad, A., & Wafaei, A. (2017). The impact of modernism on the physical-spatial structure of an Iranian-Islamic city (case study: Kashan city). Iranian Islamic City Studies Quarterly, 17(28): 63-76. [in Persian].
19. Rahnemai, A. (2016). Western studies. Qom: Publications of Imam Khomeini Educational and Research Institute. 15th edition. [in Persian].
20. Randolph, G. F & Storper, M. (2023). Is urbanization in the Global South fundamentally different? Comparative global urban analysis for the 21st century. Urban Studies. 60(1): 3-25. [DOI:10.1177/00420980211067926]
21. Rohe, W. M. (2009). From Local to Global, one Hundred Years of Neighborhood Planning. Journal of the American Planning Association, 75(2): 209-230. [DOI:10.1080/01944360902751077]
22. Shafii, H. (2000). Postmodernism in urban planning. Urban and Rural Management Quarterly, 1: 70-72. [in Persian].
23. Shieh, I. (2005). with city and region in Iran. Tehran: University of Science and Technology Publications. [in Persian].
24. Shukri Yazdan Abad, S., Hamza Nejad, M., & Hosseini Moghadam, F. (2019). Measuring Iranian Islamic and human values during the transformation period of the city from traditional to modern context and the way to preserve it in future cities. Urban Science Quarterly, 3(4): 111-128. [in Persian].
25. Souleimanzadeh, S., Habib, F., & Etisam, I. (2019). Conceptual model for evaluating the indicators of architectural space based on the adaptation of western and Iranian-Islamic perspectives. Islamic Architecture Research Quarterly, 7(2): 1-20. [in Persian].
26. Thaghah Al-Islami, A., & Aminzadeh, B. (2013). A comparative study of the concepts and principles used in the Iranian neighborhood and the western neighborhood unit. Hoyiat Shahr magazine, 7(13): 33-45. [in Persian].
27. Tozandeh Jani, N., & Farzad Behtash, M. R. (2022). Examining the works of modernism in Iranian-Islamic urban planning (case study: Tabriz city). Interdisciplinary studies of Iranian architecture, 1 (2): 161-177. [in Persian].
28. Vidyarthi, S. (2015). One Idea, Many Plans. An American city design concept in independent India. Routledge. [DOI:10.4324/9781315756745]
29. Zahed Zahedani, S. (2019). The meaning of modern and Islamic architecture and urban planning. Sadra Journal of Islamic Humanities, 30 & 31: 88-85. [in Persian].
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |