1- گروه شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،dr.mohtashamamiri@iau-tnb.ac.ir
2- گروه شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
چکیده: (284 مشاهده)
واحدهای همسایگی در گذر زمان دستخوش تغییرات و تحولات مهمی شده‌اند، بااین‌وجود، هنوز به عنوان یکی از مهم‌ترین بسترها جهت تعاملات اجتماعی، ارتباطات و ارتقاء هویت جمعی محسوب می‌شوند. پژوهش حاضر در راستای بررسی ویژگیهای واحدهای همسایگی در بافت قدیم فشم و جدید میگون نو و تطابق آن با ویژگیهای شهرسازی اسلامی و دوره مدرن غرب انجام پذیرفته است؛ این پژوهش از نوع پیمایشی و با رویکردی توصیفی- تحلیلی باهدف کاربردی تنظیم شده و اطلاعات به‌صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامۀ محقق ساخته به‌دست‌آمده است. جامعۀ آماری، تمامی ساکنان بالای 18 سال بافت قدیم شهر فشم و بافت جدید میگون نو را تشکیل می‌دهد که با استفاده از فرمول کوکران در سطح اطمینان 95 درصد و با فاصله اطمینان 7 درصد، حجم نمونه برای بافت قدیم شهر فشم معادل 182 و حجم نمونه برای میگون نو 196 نفر محاسبه شده است که برای اطمینان بیشتر در هر دو محدوده، تعداد 200 نفر به‌صورت تصادفی مورد پرسش‌گری قرار گرفتند. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات حاصل از پیمایش اجتماعی، از آمارهای استنباطی (میانگینهای آماری) و برای وزن‌دهی به شاخصها از روش پنل متخصصان و کارشناسان بهره گرفته‌شده است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که بافت قدیم فشم از منظر شاخصهای سنجشی این پژوهش امتیاز 42/2 (حاصل از مجموع میانگینهای آماری 31 شاخص بررسی‌شده در این پژوهش برای این بافت) و بافت جدید میگون نو امتیاز 58/2 (حاصل از مجموع میانگینهای آماری 31 شاخص بررسی‌شده در این پژوهش برای این بافت) را کسب نموده است و از این نظر، بافت جدید میگون نو در قیاس با بافت قدیم فشم از منظر شاخصهای سنجشی این پژوهش، بیشتر در تطابق با اصول دوره مدرن غرب گام برمی‌دارد (80.56 درصد) و بافت قدیم فشم تقریباً هویت گذشته خود را حفظ کرده (76.01 درصد) و با ویژگیهای شهرسازی اسلامی مطابقت بیشتری دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مطالعات تطبیقی معماری و شهرسازی در حوزه فرهنگی ایران
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1403/2/17
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1403/2/17
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
