نقاشی مکتب هرات به دلیل توجه خاص به انسان و محیط زندگی او به وفور از عناصر معماری استفاده کرده است. معماری در نقاشی مکتب هرات عنصری است که در فضای نگاره گسترده شده و به ساختار آن نظم می‎دهد و جایگاهی مناسب برای حضور شخصیت­های نگاره می­آفریند. مقاله حاضر در نظر دارد با استفاده از شیوه توصیفی-تحلیلی سیر تحول و جایگاه عنصر معماری را در نقاشی مکتب هرات بررسی نموده و نقش آنها را در ساختار تجسمی آثار مورد مطالعه قرار دهد. تاثیر این عنصر در طول تاریخ نقاشی ایران هیچگاه یکسان نبوده است. ترسیم معماری در نگاره­ها از ابتدایی­ترین حالت که فقط شامل نمایی از یک بنا بوده، رفته­رفته تکمیل شده، تا در نگارگری مکتب هرات به اوج تکامل رسیده است و بر مبنای نتایج این تحقیق، تبدیل به فضایی زنده و پویا گشته که ساختار ترکیب­بندی کلی را تحت تاثیر قرار داده است. نمونه مطالعاتی تحقیق از میان آثار برجسته دو دوره آغازین و پسین نگارگری تیموری انتخاب شده‎اند. نوعی عمق نمایی ویژه به مدد عناصر معماری و نیز استفاده مکرر از تغییر زاویه دید و نمایش همزمان فضاهای مختلف یک بنا از ویژگی‎های مکتب تیموری می‎باشد. بناهای تصویر شده در مکتب هرات شامل طیف وسیعی از بناهای مذهبی مثل مسجد تا بناهای مدنی مثل استحکامات نظامی و حمام می‎باشد.