Mendeley  

Zotero  

Mohaddesi J, Nadimi H. Global Thinking, Dialogues and Concepts: Islamic Architecture and Definitions of Architecture. CIAUJ 2018; 4 (1) :41-52
URL: http://ciauj-tabriziau.ir/article-1-216-fa.html

جهانی اندیشیدن، برای هر حوزۀ فکری، مستلزم تعامل میان ساحت درونی اندیشه و دیگر ساحت‌های بیرونی است. این تعامل، متکی بر بنیان‌های اندیشۀ درونی است و در عین حال به تناسب مقیاس تعامل بیرونی، نیازمند نظرگاه و اندیشۀ گسترده‌تری است. خروج از قلمرو درونی و ورود به محیط گستردۀ بیرونی، نیازمند توانایی گفتگو و مفاهمه است. گفتگو شاید با زبان مشترک امکان‌پذیر باشد، اما مفاهمه، بر پایۀ مفاهیم و پیش‏فرض‌های مشترک و بین‌الاذهانی امکان‌پذیر است. سخن گفتن و اندیشیدن دربارۀ معماری اسلامی، در مقیاس جهانی، از این قاعده مستثنی نیست. تأمل بر مفهوم معماری و مفهوم اسلام، می‌تواند زمینه‌ساز مفاهمۀ بهتری در جهان امروز شود. این تأمل، از روش‌های مختلفی چون تصاویر ذهنی، رسانه‌های جمعی، مصادیق آشنا، امکان‌پذیر است. از جملۀ این روش‌ها مراجعه به تعریف است که در این مجال، با مراجعه به تعریف لفظی معماری، در دو زبان فارسی و انگلیسی، زمینه‌های ارتباط مفهومی آن با دینِ اسلام بررسی می‌شود. نتیجۀ تحقیق حاکی از آن است که این تعاریف، معماری را فرایندی نظری- عملی در تعامل انسان و هستی می‌دانند که به دستاورد انسانی سازوار و متناسب با زندگی انسان می‌انجامد. از آنجا که زندگیِ واقعیِ انسان بر مبنای نظام باور اوست، نوعِ زندگیِ انسان، دین‌دارانه است و ضرورتاً معماری و معمار، نه تنها مفاهیمی در نسبت با دین، بلکه ماهیتاً دینی‌اند.