Mendeley  

Zotero  

Habibzadeh omran M, Einifar A, Shahcheraghi A. The Impact of "Spatial Organization Types" of Apartment Residential Units on "Privacy and Social Interaction" Case Study of Conventional Residential Apartments in Amol. CIAUJ 2022; 7 (1) :113-129
URL: http://ciauj-tabriziau.ir/article-1-341-fa.html

تعادل خلوت و تعامل اجتماعی از نیازهای اصلی روحی و روانی ساکنان واحدهای مسکونی آپارتمانی است. فقدان چنین تعادلی، از یک سو به انزوای اجتماعی و از سوی دیگر به ایجاد مزاحمت و سلب آسایش ساکنان منجر می‌شود.هدف پژوهش جستجوی راه‌های برقراری محیط متعادل خلوت و تعامل اجتماعی در سازمان فضایی واحدهای مسکونی آپارتمانی است. پرسش اصلی این است که، رابطه خلوت و تعامل اجتماعی با گونه‌های سازمان فضایی مسکن آپارتمانی چیست؟ چنین رابطه‌ای چه اهمیتی دارد؟ و چگونه می‌شود این رابطه را به تعادل رساند؟ مطالعه موردی به مسکن متداول آپارتمانی شهر آمل محدود شده است. آپارتمان‎های متداول به مجموعه‌های ردیفی با ارتفاع متوسط در سه تا شش طبقه که پله ارتباطی مشترک و مشاعات دیگر دارند، اتلاق می‌شود. روش تحقیق آمیخته و ترکیبی از روش کمی و کیفی است. رویه عملی تحقیق تکمیل پرسشنامه در نمونه‌ای از آپارتمان‌های مسکونی شهر آمل است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که ساکنان واحدهای مسکونی آپارتمانی تعامل اجتماعی را نسبت به خلوت، که منجر به انزوا می­شود را ترجیح می‌دهند. رعایت تمهیدات طراحی برای تامین خلوت در دید و منظر داخلی و خارجی، انتقال صدا از فضاهای داخلی به یکدیگر و از خارج به داخل و تامین تعامل اجتماعی مطلوب خواسته ساکنان است. در نتیجه، تعادل میان خلوت و تعامل اجتماعی امری نسبی است، ضمن اینکه با سازمان فضایی واحدهای مسکونی ارتباط دارد، در طول زمان با تمایل مردم به انتخاب شیوه زندگی قابل تغییر و تطبیق است. این تمایل می‌تواند تحت تاثیر پیشینه زندگی و تطبیق با سازمان فضایی خانه‌های جدید باشد.