Mendeley  

Zotero  

Fadavi R, Namvar Motlaq B, Mohammadian A. Rereading the Relationship between the Rules Governing Urban Jurisprudence Based on Gérard Genette's Theory of Transtextuality. CIAUJ 2022; 7 (2) :17-38
URL: http://ciauj-tabriziau.ir/article-1-365-fa.html

شهر به‌مثابۀ یک پدیده، متشکل از وجوه متعددی است که همواره از منظرهای مختلف در کانون توجه محققان قرار دارد. سامان بصریِ شهر و ساختار معمارانۀ آن، ازجمله موضوعاتی است که از یک‌سو نمایانگر امکانات و منابع مادی شهر است و از دیگرسوی، قوانین و ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی ناظر بر شهر را متبلور می‌سازد. انسان نیز به‌عنوان مهم‌ترین عضو شهر، پیوسته در تعامل با فضای شهر و تکامل‌بخشی آن است که این امر به‌نوبۀ خودش، موجب پیدایش حقوق شهروندی و قواعد حقوقی حاکم بر شهر می‌شود. جستار حاضر، در پژوهشی مسئله‌محور و با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و در پرتو مراجعه به منابع کتابخانه‌ای، با هدف بازخوانی مبانی حقوق شهری و بازشناسی آن در آموزه‌های دینی، به تبیین قواعد فقه شهری به‌عنوان اصلی‌ترین منبعی که به دقت حقوق ساکنان شهر و التزام آنان به قواعد عمرانی شهر را عرضه می‌دارد، پرداخته و با تکیه بر رویکرد تَرامتنیت «ژرار ژنت» به خوانشی نو از رابطۀ این قواعد دست یافته است. یافته‌ها و نتایج پژوهش نشان می‌دهد که قاعدۀ لاضرر به‌مثابۀ یکی از بنیادی‌ترین قواعد فقهی در ترسیم حقوق افراد و اجرای عادلانۀ آن بر تمام اجزای شهر می‌تواند نقشی بی‌بدیل ایفا نماید. همچنین بر مبنای رویکرد تَرامتنی، تأثیر و حضور قاعدۀ لاضرر را می‌توان در دیگر قواعد فقه شهری و برخی مواد منشور حقوق شهروندی به‌وضوح مشاهده کرد که این امر بر پیش‌متن بودن این قاعده و برگرفتگی دیگر قواعد فقهی و حقوقی در مقام بیش‌متن‌های حاصل از آن دلالت دارد.