دوفصلنامه
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- ، raheleh_fadavi@yahoo.com
چکیده: (36 مشاهده)
شهر به مثابه یک پدیده، متشکل از وجوه متعددی است که همواره در کانون توجه محققان قرار دارد. عمران و ساختار معمارانه شهر، از جمله موضوعاتی است که از یک سو نمایانگر امکانات صوری و منابع مادی شهر است و از دیگرسوی ارزشهای فرهنگی و اجتماعی شهر را متبلور میسازد. انسان نیز به عنوان مهمترین عضو شهر، پیوسته در تعامل با فضای شهر و تکاملبخشی آن است که این امر به نوبه خود، موجب پیدایش حقوق شهروندی و قواعد عمرانی حاکم بر شهر میشود. جستار حاضر در پژوهشی مسئلهمحور و با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و در پرتو مراجعه به منابع کتابخانهای، با هدف بازخوانی حقوق شهری در آموزههای دینی، به تبیین قواعد فقه شهری به عنوان اصلیترین منبعی که به دقت حقوق ساکنان شهر و التزام آنان به قواعد عمرانی شهر را عرضه میدارد، پرداخته و با تکیه بر رویکرد ترامتنیت «ژرار ژنت» به خوانشی نو از این قواعد دست یافته است. یافتهها و نتایج پژوهش نشان میدهد که قاعده لاضرر به مثابه یکی از بنیادیترین قواعد فقهی در ترسیم حقوق افراد و اجرای عادلانه آن بر تمام اجزای شهر میتواند نقش بیبدیلی ایفا نماید. همچنین بر مبنای رویکرد ترامتنی، تاثیر قاعده لاضرر را میتوان در قواعد فقه شهری و برخی مواد منشور حقوق شهروندی به وضوح مشاهده کرد که این امر بر پیشمتن بودن این قاعده و برگرفتگی دیگر قواعد فقهی و حقوقی در مقام بیش متنهای حاصل از آن دلالت دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مفهوم سازي نظريه پردازي در معماری و شهرسازی اسلامی
دریافت: 1401/3/1 | پذیرش: 1401/11/4
دریافت: 1401/3/1 | پذیرش: 1401/11/4
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
