1- گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران ، Tahereh.nasr@iau.ac.ir
2- گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
چکیده: (176 مشاهده)
محلههای سکونتی و به طور شاخص محلههای تاریخی که نقشی مبنایی را در شهرهای مختلف ایران ایفا مینمایند، امروزه تحت تأثیر سیاستها و برنامهریزیهای غیر اصولی قرار گرفتهاند و مسأله پایداری این محلهها بیش از پیش با توجه به نقصانهای کالبدی- اجتماعی پدید آمده مورد توجه میباشد. بهمنظور دستیابی به پایداری در محلههای تاریخی میتوان رویکرد بازآفرینی را مطرح نمود که همواره وجه باززندهسازی و معاصرسازی را مورد توجه قرار میدهد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی و اولویتبندی مؤلفههای بازآفرینی در محلههای تاریخی شهر شیراز از منظر متخصصان حرفهای و دانشگاهی حوزه شهرسازی و معماری به منظور دستیابی به راهکارها و راهبردهای طراحی و برنامهریزی در جهت ارتقای کیفیت محیط در محلههای تاریخی میباشد. رویکرد پژوهش حاضر کمی و از منظر هدف کاربردی میباشد بهمنظور تحلیل دادههای گردآوری شده از روشهای تصمیمگیری چند شاخصه دیمتل و فرآیند تحلیل شبکه استفاده شده است. یافتههای حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که مؤلفه اقتصادی به همراه دو شاخص؛ الف) اقتصاد محلی و ب) ایجاد شغل دارای اولویت نخست و مؤلفه کالبدی و ج) شاخص توسعه تراکم، اهمیت نسبی کمتری در بازآفرینی محلههای تاریخی شهر شیراز دارند. در انتهای پژوهش نیز بر پایه یافتهها، راهکار و راهبردهای برنامهریزی و طراحی به صورت کاربردی در سه بُعد؛ الف) اقتصادی؛ ب) اجتماعی و ج) کالبدی جهت بهکارگیری توسط تصمیمگیرندگان شهری پیشنهاد شده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مفهوم سازي نظريه پردازي در معماری و شهرسازی اسلامی دریافت: 1401/6/27 | پذیرش: 1401/9/8
ارسال پیام به نویسنده مسئول