سال 8، شماره 2 - ( دوفصلنامه 1402 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 48-31 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ardiani M, Tahoori N, Shahcheraghi A. A comparative study of the formative elements and components of the mosque by Focusing on the opinions of Henri Stierlin and Oleg Grabar. CIAUJ 2023; 8 (2) :31-48
URL: http://ciauj-tabriziau.ir/article-1-486-fa.html
URL: http://ciauj-tabriziau.ir/article-1-486-fa.html
اردیانی محراب، طهوری نیّر، شاهچراغی آزاده. مطالعه تطبیقی عناصر و مولفه های شکل دهندۀ مسجد با تمرکز بر آراء هانری استیرلن و الگ گرابار. فرهنگ معماری و شهرسازی اسلامی. 1402; 8 (2) :31-48
1- گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،n-tahoori@srbiau.ac.ir
2- گروه هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
چکیده: (640 مشاهده)
مطالعه و بررسی معماری اسلامی توسط نحله‌‌های فکری متفاوت نظیر سنت‌‌گرایی، تاریخیگری و پدیدارشناسی، اهمیت موضوع را در نگاه محققان غربی نشان میدهد. هر یک از این جریان‌‌های فکری، تلاش می‌کنند تا نتیجه مطالعاتشان را درباره معماری اسلامی از وجه و منظر ویژه خود بیان نمایند. سؤال این است که هر یک از این روش‌ها چه تعریفی را از معماری اسلامی به دست دادهاند و نیز تفاوت شیو خوانش آنها در شناخت معماری اسلامی چه کمکی به فهم موضوع می‌کند؟ پژوهش حاضر با مطالعۀ تطبیقی آراء شیوه پدیدارشناسی (هانری استیرلن) و تاریخیگری (الگ گرابار) به دنبال آن است که نشان دهد هر یک از این دو دیدگاه، چه تعریفی برای معماری اسلامی به دست دادهاند و وجوه افتراق و اشتراک میان آنها چیست و احیاناً چه نقدهایی به یکدیگر داشته‌اند. با این فرض که هر یک از دو پژوهشگر تعریف متفاوتی از نسبت اسلام و معماری ارائه می‌‌دهند، یافته‌‌های پژوهش نشان میدهد که از منظر گرابار معماری اسلامی، معماری‌‌ای است که ربطی به دین اسلام ندارد و نسبت اسلام با معماری از نظر مذهبی بار معنایی خاصی نمی‌‌تواند داشته باشد و صفت اسلامی در معماری اسلامی بر آثار دین خاصی دلالت نمی‌‌کند. در حالی که استیرلن معماری اسلامی را برگرفته از جوهر و تعالیم دین اسلام در نظر می‌‌گیرد و مؤلفه دینی را عامل شکل‌‌گیری بنای مسجد و بیشتر عناصر آن را واجد ماهیت نمادین و ازلی می‌‌داند. پژوهش حاضر، به روش توصیفی- تحلیلی با رویکردی تطبیقی به مطالعه عناصر و مؤلفه‌‌های شکل‌‌دهندۀ مسجد از دیدگاه پدیدارشناختی هانری استیرلن و تاریخیگری الگ گرابار پرداخته است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مطالعات تطبیقی معماری و شهرسازی در حوزه فرهنگی ایران
دریافت: 1402/3/31 | پذیرش: 1402/8/30 | انتشار الکترونیک: 1402/12/13
دریافت: 1402/3/31 | پذیرش: 1402/8/30 | انتشار الکترونیک: 1402/12/13
فهرست منابع
1. Bordbari, F. (2012). Symbolism in Islamic art from the point of view of Titus Burkhardt. (Master's thesis in the field of art research). University of Sistan and Baluchistan. [In Persian] بردباري، فرهاد. (1391). نمادگرايي در هنر اسلامي از ديدگاه تيتوس بورکهارت. پايان نامه کارشناسي ارشد در رشته پژوهش هنر، دانشگاه سيستان و بلوچستان.
2. Corbin, H. (1962). History of Islamic philosophy. (Liadin Sherrard & Philip Sherrard, Trans.). London: The Institute of Ismaili Studies. (Original work published 1960)
3. ______ . (1997). Alone with the alone: creative imagination in the Sufism of Ibn Arabi. Princeton: Princeton University Press.
4. ______ . (2007). Nasir-I Khusrau and Iranian Ismailism. Cambridge: Cambridge University Press.
5. Dickie, J. (2000). Fom architecture of the Islamic world. London: Thames & Hudson.
6. El-Dessouki, O. (2000). Translation of Islamic Culture into Arabian architecture. (Master's thesis in the field of architecture). Curtin University of technology, Perth, Australia.
7. Emami Kopaei, S., Norouz Brazjani, V., & Safian, M. J. (2018). Phenomenology: A Methodology for Understanding Traditional Architecture. Baghe Nazar. 15(65): 13-24. [In Persian] امامي کوپائي، سمانه، ويدا نوروز برازجاني، و محمد جواد صافيان. پديدارشناسي، پاسخي به مساله روش در فهم چيستي معماري (پيشامدرن سنتي). باغ نظر. 15(65): 13-24.
8. Emami, F. (2021). The religious architecture of Islam. Belgium: Brepols publishers.
9. Grabar, O. (1983). Reflections on the study of Islamic art. Muqarnas 1(1): 1-14. [DOI:10.2307/1523068]
10. ______ . (1992). the Mediation of Ornament. Princeton: Princeton university press.
11. ______ . (2006). Islamic art and beyond, constructing the study of Islamic art. Farnham: Ashgate publishing company.
12. ______ . (2007). Symbols and Signs in Islamic Architecture. (Nayer Tahoori, Trans.). Golestan Honar. 3(9): 13-25. [In Persian] گرابار، الگ. (1386). نماد و نشانه در تفسير معماري اسلامي. ترجمه نيّر طهوري. گلستان هنر. 3(9): 13-25. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 1980 م/ 1359 ش).
13. ______ . (2009). Great Mosque of Isfahan. (Mohammad Ali Mousavi Fereidouni, Trans.). Isfahan: Mani publishing. (Original work published 1990). [In Persian] ______ . (1388). مسجد بزرگ اصفهان. ترجمه محمد علي موسوي فريدوني. اصفهان: نشر ماني. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 1990 م/ 1369 ش)
14. ______ . (2017). the formation of Islamic art. (Mehdi Golchin Arefi, Trans.). Tehran: Hekmat Sina publishing. (Original work published 1973). [In Persian] ______ . (1396). شکل گيري هنر اسلامي. ترجمه مهدي گلچين عارفي. تهران: انتشارات حکمت سينا. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 1973 م/ 1352 ش)
15. Hauser, A. (2021). Philosophy of art history. (Mohammad Taghi Faramarzi, Trans.). Tehran: negah publishing. (Original work published 1959). [In Persian] هاورز، آرنولد. (1400). فلسفه تاريخ هنر. ترجمه محمد تقي فرامرزي. تهران: نشر نگاه. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 1959 م/ 1338 ش)
16. Hojjat, I. (2015). Traditionalists and Architectural Traditionalism. HONAR-HA-YE-ZIBA Memari -va- shahrsazi. 20(1): 5-16. [In Persian] حجت، عيسي. (1394). سنّت گرايان و سنت گرايي معماري. هنرهاي زيبا معماري و شهرسازي. 20(1): 5-16.
17. Imani, N. (2004). Architecture and Islam. (PhD dissertation in Architecture). Faculty of Fine Arts, University of Tehran. [In Persian] ايماني، ناديه. (1383). معماري و اسلام. رساله دکتري معماري، دانشکده هنرهاي زيبا، دانشگاه تهران.
18. ______ . (2005). Criticism of historians' perception of Islamic architecture. Golestan Honar. 1(1): 74-80. [In Persian] ______ . (1384). نقد تلقي مورخان از معماري اسلامي. گلستان هنر. 1(1): 74-80.
19. Mortazavi, S. R. (2017). Review and criticism of Henry Carbin's religious phenomenology approach. Journal of Religious Thought of Shiraz University. 17(2): 121-142. [In Persian] مرتضوي، سيد رحمان. (1396). بررسي و نقد رويکرد پديدارشناسي ديني هانري کربن. فصلنامه انديشه ديني دانشگاه شيراز. 17(2): 121-142.
20. Mousavi Gilani, S. R. (2015). Methodology of Islamic Art. Qabasat. 20(78): 85-114. [In Persian] موسوي، سيد رضي. (1394). روش شناسي هنر اسلامي. قبسات. 20(78): 85-114.
21. Pazouki, S. (2004). Historiography and its Relationship with the Theoretical Foundations of Art History. Khiyal. 3(10): 4-13. [In Persian] پازوکي، شهرام. (1383). تاريخي گري و نسبت آن با بنيادهاي نظري تاريخ هنر. خيال. 3(10): 4-13.
22. Piravi Vanak, M. (2016). Introducing criteria for comparative research based on Kerry Walk's point of view. Quarterly Journal of Comparative Art Studies. 6(11): 1-10. [In Persian] پيراوي ونک، مرضيه. (1395). معرفي معيار براي تحقيق تطبيقي مبتني بر ديدگاه کري واک. فصلنامه مطالعات تطبيقي هنر. 6 (11): 1-10.
23. Qayyoomi Bidhendi, M. (2004). Oleg Grabar: His Thoughts and Work. Daneshnameh. 2(3): 69-135. [In Persian] قيومي بيدهندي، مهرداد. (1383). آثار و افکار الگ گرابار. دانشنامه. 2(3): 69-135.
24. Nasirihamed, R. (2022). Refusal of politics in Henry Carbon's intellectual project. Scientific Quarterly of Political and International Approaches. 13(3): 137-161. [In Persian] نصيري حامد، رضا. (1401). امتناع سياست در پروژه فکري هانري کربن. فصلنامه علمي رهيافت هاي سياسي و بين المللي. 13(2): 137-161.
25. Schimmel, A. (2018). Deciphering the Signs of God: A Phenomenological Approach to Islam. (Abdul Rahim govahi, Trans.). Tehran: Farhang Islamic Publishing office. (Original work published 1994). [In Persian] شيمل، آنه‌ماري. (1397). رمزگشايي از آيات الهي (تبيين آيات خداوند): نگاهي پديدارشناسانه به اسلام. ترجمه عبدالرحيم گواهي. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامي. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 1994 م/ 1373 ش).
26. Stierlin, H. (1971). Iran of the master builders. Geneva: Editions Sigma.
27. ______ . (1996). Architectural art in the Safavid era. (Mansour Fallah Nejad, Trans.). Journal of art. 15(30): 169-187. (Original work published 1981) [In Persian] استيرلن، هانري. (1375). هنر معماري در عصر صفوي. ترجمه منصور فلاح نژاد. مجله هنر 15(30): 169-187. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 1981 م/ 1360 ش).
28. ______ . (1998). Isfahan: image of paradise. (Jamshid Arjmand, Trans.). Tehran: Farzan Rooz. (Original work published 1976). [In Persian] ______ . (1377). اصفهان: تصوير بهشت. ترجمه جمشيد ارجمند. تهران: انتشارات فرزان روز. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 1976 م/ 1355 ش).
29. ______ . (2007). Maya architecture. (Alireza Placid, Trans.). Tehran: Farhangestane Honar. (Original work published 2001). [In Persian] ______ . (1386). معماري مايا. ترجمه عليرضا پلاسيد. تهران: نشر فرهنگستان هنر. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 2001 م/ 1380 ش).
30. ______ . (2009). collection of articles on architecture and urban planning. Interpretation of the Shiite symbols of Imam Mosque in Isfahan with the help of the writings of the mystic cleric, Sohrvardi. Academy of Art: 61-67. [In Persian] ______ . (1388). کتاب مجموعه مقالات معماري و شهرسازي. تفسير نمادهاي شيعي مسجد امام اصفهان به کمک نوشته هاي روحاني عارف، سهروردي. نشر فرهنگستان هنر: 61-67.
31. ______ . (2017). Architecture of the Islamic world from Baghdad to Cordoba (from the 7th to the 13th century AD). (Narges Soleimani, Trans.). Tehran: Farhooshe. (Original work published 2009). [In Persian] ______ . (1396). معماري جهان اسلام از بغداد تا قرطبه (از قرن 7 تا 13 م). ترجمه نرگس سليماني. تهران: نشر فرهوش. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 2009 م/ 1388 ش).
32. ______ . (2020). Islamic art and architecture. (Gholamhossein Ali Mazandarani, Trans.). Tehran: Yazda. (Original work published 2002). [In Persian] ______ . (1399). هنر و معماري اسلامي. ترجمه غلامحسين علي مازندراني. تهران: نشر يزدا. (نسخه اصلي منتشر شده در سال 2002 م/ 1381 ش).
33. Tahoori, Nayer. (2007). Criticism on the views of historians of Islamic art and architecture. Golestan Honar. 3(7): 13-32. [In Persian] طهوري، نيّر. (1386). نقدي بر ديدگاه هاي مورخان هنر و معماري اسلامي. گلستان هنر. 3(7): 13-32.
34. ______ . (2012). Kingdom of Mirrors: A Collection of Articles on the Wisdom of Islamic Art. Tehran: Scientific and Cultural Publications. [In Persian] ______. (1391). ملکوت آينه ها: مجموعه مقالات در حکمت هنر اسلامي. تهران: شرکت انتشارات علمي و فرهنگي.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
