مطالعه تطبیقی عناصر و مؤلفه‌های شکل‌دهندۀ مسجد با تمرکز بر آراء هانری استیرلن و الگ گرابار - فرهنگ معماری و شهرسازی اسلامی
دوره 8، شماره 2 - ( دوفصلنامه 1402 )                   جلد 8 شماره 2 صفحات 80-53 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ardiani M, Tahoori N, Shahcheraghi A. A Comparative Study of the Formative Elements and Components of the Mosque by Focusing on the Opinions of Henri Stierlin and Oleg Grabar. CIAUJ 2023; 8 (2) :53-80
URL: http://ciauj-tabriziau.ir/article-1-486-fa.html
اردیانی محراب، طهوری نیّر، شاهچراغی آزاده. مطالعه تطبیقی عناصر و مؤلفه‌های شکل‌دهندۀ مسجد با تمرکز بر آراء هانری استیرلن و الگ گرابار. فرهنگ معماری و شهرسازی اسلامی. 1402; 8 (2) :53-80

URL: http://ciauj-tabriziau.ir/article-1-486-fa.html

مطالعه تطبیقی عناصر و مؤلفه‌های شکل‌دهندۀ مسجد با تمرکز بر آراء هانری استیرلن و الگ گرابار
محراب اردیانی1 ، نیّر طهوری*2 ، آزاده شاهچراغی1
1- گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، n-tahoori@srbiau.ac.ir
چکیده:   (1140 مشاهده)
مطالعه و بررسی معماری اسلامی توسط نحله های فکری متفاوت نظیر: سنت گرایی، تاریخی گری و پدیدارشناسی، اهمیت موضوع را در نگاه محققان غربی نشان می‌دهد. هر یک از این جریان های فکری، تلاش می‌کنند تا نتیجه مطالعاتشان را درباره معماری اسلامی از وجه و منظر ویژه خود بیان نمایند. سؤال اینست که هر یک از این روش‌ها چه تعریفی را از معماری اسلامی  بدست داده اند و نیز تفاوت شیوه خوانش آنها در شناخت معماری اسلامی چه کمکی به فهم موضوع می‌کند؟ پژوهش حاضر با مطالعۀ تطبیقی آراء شیوه پدیدارشناسی (هانری استیرلن) و تاریخی گری (الگ گرابار) به دنبال آنست که نشان دهد هر یک از این دو دیدگاه، چه تعریفی برای معماری اسلامی بدست داده‌اند و وجوه افتراق و اشتراک میان آنها چیست و احیانا چه نقدهایی به یکدیگر داشته‌اند. با این فرض که هر یک از دو پژوهشگر تعریف متفاوتی از نسبت اسلام و معماری ارائه می دهند، یافته های پژوهش نشان می دهد که از منظر گرابار معماری اسلامی معماری ای است که ربطی به دین اسلام ندارد و نسبت اسلام با معماری از نظر مذهبی بار معنایی خاصی نمی تواند داشته باشد و صفت اسلامی در معماری اسلامی بر آثار دین خاصی دلالت نمی کند. در حالی که استیرلن معماری اسلامی را برگرفته از جوهر و تعالیم دین اسلام در نظر می گیرد و مولفه دینی را عامل شکل گیری بنای مسجد، و بیشتر عناصر آن را واجد ماهیت نمادین و ازلی می داند. پژوهش حاضر، به روش توصیفی-تحلیلی با رویکردی تطبیقی به مطالعه عناصر و مؤلفه های شکل دهندۀ مسجد از دیدگاه  پدیدارشناختی هانری استیرلن و تاریخی‌گری الگ گرابار پرداخته است.

 
واژه‌های کلیدی: مسجد، هانری استیرلن، الگ گرابار، پدیدارشناسی، تاریخی‌گری
متن کامل [PDF 3457 kb]   (430 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مطالعات تطبیقی معماری و شهرسازی در حوزه فرهنگی ایران
دریافت: 1402/3/31 | پذیرش: 1402/8/30 | انتشار الکترونیک: 1402/10/8
فهرست منابع
1. Bordbari, F. (2012). Symbolism in Islamic art from the point of view of Titus Burkhardt. (Master's thesis in the field of art research). University of Sistan and Baluchistan. [In Persian]
2. Corbin, H. (1962). History of Islamic philosophy. (Liadin Sherrard & Philip Sherrard, Trans.). London: The Institute of Ismaili Studies. (Original work published 1960)
3. (1997). Alone with the alone: creative imagination in the Sufism of Ibn Arabi. Princeton: Princeton University Press.
4. (2007). Nasir-I Khusrau and Iranian Ismailism. Cambridge: Cambridge University Press.
5. Dickie, J. (2000). Fom architecture of the Islamic world. London: Thames & Hudson.
6. El-Dessouki, O. (2000). Translation of Islamic Culture into Arabian architecture. (Master's thesis in the field of architecture). Curtin University of technology, Perth, Australia.
7. Emami Kopaei, S., Norouz Brazjani, V., & Safian, M. J. (2018). Phenomenology: A Methodology for Understanding Traditional Architecture. Baghe Nazar. 15(65): 13-24. [In Persian]
8. Emami, F. (2021). The religious architecture of Islam. Belgium: Brepols publishers.
9. Grabar, O. (1983). Reflections on the study of Islamic art. Muqarnas 1(1): 1-14. [DOI:10.2307/1523068]
10. (1992). the Mediation of Ornament. Princeton: Princeton university press.
11. (2006). Islamic art and beyond, constructing the study of Islamic art. Farnham: Ashgate publishing company.
12. (2007). Symbols and Signs in Islamic Architecture. (Nayer Tahoori, Trans.). Golestan Honar. 3(9): 13-25. [In Persian]
13. (2009). Great Mosque of Isfahan. (Mohammad Ali Mousavi Fereidouni, Trans.). Isfahan: Mani publishing. (Original work published 1990). [In Persian]
14. (2017). the formation of Islamic art. (Mehdi Golchin Arefi, Trans.). Tehran: Hekmat Sina publishing. (Original work published 1973). [In Persian]
15. Hauser, A. (2021). Philosophy of art history. (Mohammad Taghi Faramarzi, Trans.). Tehran: negah publishing. (Original work published 1959). [In Persian]
16. Hojjat, I. (2015). Traditionalists and Architectural Traditionalism. HONAR-HA-YE-ZIBA Memari -va- shahrsazi. 20(1): 5-16. [In Persian]
17. Imani, N. (2004). Architecture and Islam. (PhD dissertation in Architecture). Faculty of Fine Arts, University of Tehran. [In Persian]
18. (2005). Criticism of historians' perception of Islamic architecture. Golestan Honar. 1(1): 74-80. [In Persian]
19. Mortazavi, S. R. (2017). Review and criticism of Henry Carbin's religious phenomenology approach. Journal of Religious Thought of Shiraz University. 17(2): 121-142. [In Persian]
20. Mousavi Gilani, S. R. (2015). Methodology of Islamic Art. Qabasat. 20(78): 85-114. [In Persian]
21. Pazouki, S. (2004). Historiography and its Relationship with the Theoretical Foundations of Art History. Khiyal. 3(10): 4-13. [In Persian]
22. Piravi Vanak, M. (2016). Introducing criteria for comparative research based on Kerry Walk's point of view. Quarterly Journal of Comparative Art Studies. 6(11): 1-10. [In Persian]
23. Qayyoomi Bidhendi, M. (2004). Oleg Grabar: His Thoughts and Work. Daneshnameh. 2(3): 69-135. [In Persian]
24. Nasiri Hamed, R. (2022). Refusal of politics in Henry Carbon's intellectual project. Scientific Quarterly of Political and International Approaches. 13(3): 137-161. [In Persian]
25. Schimmel, A. (2018). Deciphering the Signs of God: A Phenomenological Approach to Islam. (Abdul Rahim govahi, Trans.). Tehran: Farhang Islamic Publishing office. (Original work published 1994). [In Persian]
26. Stierlin, H. (1971). Iran of the master builders. Geneva: Editions Sigma.
27. (1996). Architectural art in the Safavid era. (Mansour Fallah Nejad, Trans.). Journal of art. 15(30): 169-187. (Original work published 1981) [In Persian]
28. (1998). Isfahan: image of paradise. (Jamshid Arjmand, Trans.). Tehran: Farzan Rooz. (Original work published 1976). [In Persian]
29. (2007). Maya architecture. (Alireza Placid, Trans.). Tehran: Farhangestane Honar. (Original work published 2001). [In Persian]
30. (2009). collection of articles on architecture and urban planning. Interpretation of the Shiite symbols of Imam Mosque in Isfahan with the help of the writings of the mystic cleric, Sohrvardi. Academy of Art: 61-67. [In Persian]
31. (2017). Architecture of the Islamic world from Baghdad to Cordoba (from the 7th to the 13th century AD). (Narges Soleimani, Trans.). Tehran: Farhooshe. (Original work published 2009). [In Persian]
32. (2020). Islamic art and architecture. (Gholamhossein Ali Mazandarani, Trans.). Tehran: Yazda. (Original work published 2002). [In Persian]
33. Tahoori, Nayer. (2007). Criticism on the views of historians of Islamic art and architecture. Golestan Honar. 3(7): 13-32. [In Persian]
34. (2012). Kingdom of Mirrors: A Collection of Articles on the Wisdom of Islamic Art. Tehran: Scientific and Cultural Publications. [In Persian]
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فرهنگ معماری و شهرسازی اسلامی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Culture of Islamic Architecture and Urbanism Journal

Designed & Developed by : Yektaweb