طی چند دهۀ گذشته مباحث فرهنگی در پروژه های معماری و شهرسازی موردتوجه معماران و شهر سازان قرارگرفته است. استفاده از خاک در ساخت‌وساز از قدیم‌الایام در کشور ایران رواج داشته و با فرهنگ آن عجین شده است. ازاین‌رو، بازگشت به معماری خاک می تواند فرهنگ کهن این کشور را زنده کند و مانع از فراموشی آن در نسل های آینده شود. معماری خاک، یکی از فنون شناخته‌شدۀ ساخت‌وساز در معماری و با غنای تاریخی چند هزارساله است. چراکه خاک یکی از فراوان‌ترین منابع در کرۀ زمین محسوب می شود که بیش از چند هزار سال است، به‌عنوان مصالح ساخت‌وساز مورداستفاده قرار می‌گیرد. از طرفی، استفاده از مصالح خاکی در دنیای امروزی مدرن وابسته به پذیرش آن از طرف جامعه است. ازاین‌رو، هدف این پژوهش بررسی پذیرش اجتماعی مصالح خاکی کهن در دنیای مدرن امروزی است. بدین منظور پرسش نامه ای شامل سئوالاتی در سه بخش فرهنگی، فنی-اجرایی و علایق شخصی تهیه‌ و پس از تأیید روایی توسط متخصصان پاسخ داده شد که متخصصان شامل ۵۵ نفر از مهندسان عمران، شهرسازی معماری و اساتید دانشگاه ها بودند. پس از تأیید پایایی پرسش نامه به کمک نرم‌افزار SPSS، پاسخ ها با این نرم‌افزار موردبررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که بر اساس میانگین امتیازات، بلوک خاکی درزمینۀ فرهنگی بیشترین و درزمینۀ فنی-اجرایی کمترین مقبولیت را دارد. همچنین با توجه به آزمون دوجمله‌ای بلوک های خاکی ازنظر فرهنگی، فنی-اجرایی، علایق شخصی و اجتماعی موردقبول واقع‌شده‌اند. مطابق آزمون هم‌بستگی، پذیرش فرهنگی و علایق شخصی بلوک های خاکی با جنسیت و تحصیلات رابطه دارد. این در حالی است که پذیرش فنی-اجرایی با هیچ‌کدام از خصوصیات دموگرافیک مرتبط نیست. همچنین این مطالعه نشان می‌دهد که پذیرش اجتماعی بلوک‌های خاکی در ایران به‌شدت تحت تأثیر ویژگی‌های فرهنگی و تصورات عمومی قرار دارد. بنابراین، توصیه می‌شود که کوشش‌های بیشتری در جهت بهبود درک عمومی و ارتقاء مهارت‌های فنی در این زمینه انجام ‌شود.